ARADA KALAN RUH VARLIKLARINA DAİR…
Son zamanlarda arada kalan ruh varlıklarına dair gördüğüm durumlar var, bunları paylaşmak istiyorum. Daha önce İstanbul boğazının üzerinde birlikte marş okuyan şehitlerimizden bahsetmiştim bir yazıda. Bu durumlar hazin olabiliyor. Bu yazıda size başka durumlar anlatacağım:
Arabayla giderken yol kenarından her gün yürüyen arada kalmış bir ruh varlığı görüyorum. Öldüğünü kabul etmiyor ve evden çıkıp dolaşıp geri dönüyor. Önünden geçenler var, o yoldakileri görüyor ama yoldakiler onu görmüyor. Kimbilir daha ne kadar ışığa geçiş yapmayı reddedecek, kendi sınavı tabii. Akşamdan itibaren ailesiyle birlikte yaşıyor ama ailesinin haberi yok. Sanırım bilgileri olsa zaten çok korkarlardı. Ama bu tür şeyler var. Sadece herkes görmüyor o kadar. Amcam her gün aynı yoldan gidip gedip geliyor.
Denizin kenarın oturuyorum. Ölmüş ama Spatyom’a geçiş yapamamış bir ruh varlığı geldi yanıma. (Benim onları duyabildiğimi ve görebildiğimi her zaman hissediyorlar.) Dedi ki; “suya giriyorum ama suyu hissedemiyorum. Ben suyu çok severim ama suyu bir türlü, ne yaparsam yapayım hissedemiyorum.”
Ölmüş olduğun için hissedemiyor olabilir misin acaba diyecektim ama muhattap olmak istemedim. Sessiz kaldım, kendi işime baktım. O da gitti sonrasında. Ölmüş ama öldüğünü kabul etmeyen bir ruh varlığı olduğu için hala dünya mekanında sevdiği şeyleri hissetmeye çalışıyor. Ölünce bunların hiçbirini hissedemeyeceğiz. En iyisi geçiş yapmak, burada kalmak da ısrarcı olmak değil. (Bununla ilgili örnekler ruhların kaderi ve ruhların yolculuğu kitapların da bulunmaktadır.) kimi varlıklar öldüklerinde mekana, insana, yaşadıklarına, hatta eşyalarına bağlı oldukları için belli bir süre geçiş yapmak istemiyor ama tabii bu onlar için iyi değil.
Arabada giderken arada kalmış bir ruh varlığı hop diye içeri girdi. (Sizinle karşılaşsam nasıl sizi görüyorum aynen her varlığı da görüyorum ve bu doğuştan). Bir sigara yak, çok güzel olacak dedi. Hayatımda hiç sigara içmediğim için kaile almadım ve o da çıktı gitti ardından. O sırada sigara içen biri olsa kendi isteği sanacak. Sigara içmeyen biri de bunu neden istediğini düşünecek. Özellikle sigara, alkol, bağımlılık yapan maddelerde arada kalan ruh varlıkları bu maddeleri hissedemediği için başka birini arar ve bunları kullanıyorsa onun için harikadır. Çünkü o insan bu maddeleri kullandığında o insanın aurasına hatta bedeni aracılığıyla bu maddelerin zevkini o da hisseder. Çünkü amacı zaten budur. Kendisinin hissetmesinin imkanı yok. Tabii bu maddeleri kullanan herkeste arada kalan bir varlığın tesiri yoktur, bazılarında vardır. Sebebi de açıkladığım gibi arada kalmış ruh varlığının yaşarken bu maddelere bağımlılığından dolayıdır.
İşlek bir yolda giderken bir tabelanın altında arada kalan bir ruh varlığı gördüm. Bunlara hayalet de diyebiliriz başka bir isimle. Dedi ki, “beni kimse görmüyor, o kadar zamandır burada bekliyorum ki, gelene geçene beni alması için el kaldırıyorum, kimse bana yardım etmiyor, kimse durmadı.” Ruh varlığı öldüğünün farkında değil. O yüzden yaşıyor sanıyor ve araba durdurup gideceği yere gitmeye çalışıyor. Bu sebeple mevlütler, 40’dır, 52’sidir çok önemli. Çünkü arada kalan ruh varlığı en sonunda diyecek ki acaba ben öldüm mü, niye benim adım adıma ölmüşüm gibi mevlüt okutuyorlar. Ölünce idrak yaşarkenki gibi olmuyor. Bundan dolayı belli bir süre Gaia mekanında kalmaları söz konusu olabiliyor.
Yolda giderken yanımızdan bir motosiklet geçiyor. Sürücü adam, yaklaşık 45’inde. Arkasında ise ona sarılmış 30’larında bir kadın var. Ama kadın ölü, geçiş yapmamış, adamı çok seviyor ve onu bırakıp gidememiş. Adam tabii ki karısının hala onunla yaşadığının farkında değil. Kadın her anında adamla birlikte. Bu yüzden Spatyom’a geçiş yapmayı reddediyor. Kadının sarılmasını görseniz adamı ne kadar sevdiğini anlardınız, belki ona her işinde destek olmak istiyor, kocasından ayrı kalmak istemiyor ve dünyada kalmayı tercih ediyor. Tabii bu durumda bizim defterimize yazılıyor ve iyi değildir. İyi olan geçiş yapmak ve Spatyom’da şifalanmaktır.