VARLIKLARI GÖRMEK, PSİŞİK İNSANLAR, İNDİGOLAR, DAMGASIZLAR VE YUKARIYLA BAĞLANTIDA KALARAK İLAHİ SİS

Bazısının üzerinde varlık var, hem nasıl.

Diğer taraftan; hem empat, sprit olmak, hem de varlıkları görmek, hem de varlık bulunan insanları anlamak yorucu da olabiliyor.

Neden? Varlık o kadar ağır ki, empatlığım sebebiyle üzerinde varlık olan kişiyle konuşurken rahatsız oluyorum, o konuşmanın sonunda bağ kesiyorum, türlü arınmalar yapıyorum.

Şimdi bizim gibi kişiler o varlığın olduğunu niye anlıyor biliyor musunuz; anlayalım da korunalım diye… Yoksa kendimizi nasıl koruyacağız değil mi?

Sürekli hasar alırız, bu sefer de başkasına dermanımız olmaz. Sebep bu olmalı.

Dolayısıyla böyle insanlar bakmışsınız o kadar sorunlu oluyor ki, hayatlarında da bin sorun oluyor. Bu varlıkların bazısı kişiyi kıskanır ve sorun yaratır. Neler, neler…

Işte sadece görmekle rahatsız oluyorum. Bi de o insan onunla yaşıyor ama tabii üzerinde varlık olduğunu bilmiyor ki… Tuhaf bi durum.

Aslında o kadar çok var ki, sokakta, bazen çatıda, kalabalık bir caddede köşede durdukları oluyor. Her yerde olabiliyorlar. Bunlar çok tuhaf şeyler değil, sadece algısı açık olmayan onları göremiyor o kadar.

Hatta bilseniz aralarında yapı olarak, geldikleri yerler ve yaratılma çeşitleri, şekilleri bakımından farklılıklar da var. Tek bir çeşit de değiller.

Rabbimin yolunda olmak bizi korur evvela. Görsem de içsel bir şekilde küçüklüğümden beri hiç kormadım.

Belki benim korkmamam; benim olayım sonradan olmadı, ben kendimi bildim bileli görüyordum, 4 yaşımı hatırlıyorum. Insanların üzerindeki varlıkları gördüğümde o zaman çok korkmuştum. Hala hatırlıyorum, hep gördüm zaten sonra devamında da.

Ama tabii bunları anlatamadım ya da bunları gören bir çocuk için zor olan tarafları vardı. Çevrem bana inanmamayı seçti o zaman çünkü düşünsenize miniciksiniz.

Sonra bunları anlatmamayı seçtim, taa ki aradan 10 yıl geçene kadar ama görmeye devam ettim.

Hep şuna inandım. "Rabbim beni korur ve bana bir şey olmayacak" dedim, nedense içimde böyle bir his vardı. Bu hissin sebebinin asıl insanlara yardım için geldiğimden olabileceğini düşünüyorum.

Sonuçta psişik insanlar görür. Kryon’un da bahsettiği gibi kimileri damgalanmadan gelir.

Aslına bakarsanız damgalarım olsaydı elbette, astral sehayatte bu kadar kolay yapamayabilirdim.

Çünkü astral sehayatte de her daim korunacağıma inandım. Oysa astral yapan arkadaşlarım çok kötü şeyler yaşadığını da anlattı çoğu kez ve "sen nasıl bunlardan korunuyorsun" dediler.

Ben korunacağıma inandım. Içimde derin bir inanç vardı ve bu inanç kendiliğindendi. O zamandan bu zamana, bu süreç devam etti…

Özlem Tunalı

www.tunalireiki.com

NOT: Sorularınızı gerek buradan gerek özelden mesajla bana sorabilirsiniz.

(Yasal uyarı: yazılarımın kopyalanması ya da alıntı yapılması, dağıtılması yasaktır. Bu tüm yazılarım için geçeli olup, telif hakkı geçerlidir.)

yazarozlemtunali@gmail.com